نسبت های ارزش گذاری و قابلیت پیش بینی بازده بازار؛ شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

در این پژوهش، قابلیت پیش بینی بازده بورس اوراق بهادار تهران از طریق نسبت های ارزش گذاری در افق های زمانی مختلف بررسی می شود. برای این منظور، بر اساس روش تفکیک کمپل-شیلر، توانایی چهار متغیر بازده سود تقسیمی، نسبت سود تقسیمی به قیمت، نسبت قیمت به سود و نسبت پرداخت سود تقسیمی در پیش بینی بازار اندازه گیری شده است. از میان متغیرهای مورد بررسی، سه متغیر اول قابلیت پیش بینی بازده بازار را دارند در حالی که متغیر نسبت پرداخت سود تقسیمی توانایی پیش بینی بازار را ندارد. از نظر افق پیش بینی، نتایج نشان می دهد که نسبت های ارزش گذاری، توانایی پیش بینی بازده در افق کوتاه مدت را ندارند، اما با افزایش افق بازدهی، توان پیش بینی در داخل و خارج نمونه افزایش می یابد. همچنین، قابلیت پیش بینی در دوره های زمانی مختلف متغیر است و در برخی سال ها بالاتر از سایر دوره ها است.